دوستان گوش کنید این داستان                   خود حقیقت پیش چشم ماست آن
هست در دانشگه زنجان ما                         اوستاد سیره و قرآن ما
هست نامش مش «حسن» با یک«مدد»        یک «ی»ای هم دارد و کامل شود
هست این استاد صاحب شخصیت                در امور فرهنگی و در تربیت
اتفاقاً روزی از فصل بهار                              کرد این استاد ما میل شکار
از میان دختران باحجاب                              دختری را کرد استاد انتخاب
برد او را در اتاق کار خویش                          گفت امن است این مکان از پسّ و پیش
ابتدا از هردری گفت او سخن                       مقدمه* برچید چون بود اهل فن
چیزهایی گفت آنجا اوستاد                          گر بگویم شرم باد و شرم باد
چند بهتان و دروغی بر ببست                       گفت از تو مدرکی دارم به دست
گر نه همکاری کنی والله من                        می کنم فامیل تو آگاه من
گر که خواهی تو کنی کارت حلال                 هفت ماهی صیغه ام شو بی ملال
دخترک چون این سخن ها را شنید                 اشک عفت از دو چشمش برجهید
بعد از آن او بر سر مطلب نشست*                قفل ایمان و در عفت شکست
پرده ها را او کشید از چپّ و راست                گفت ای دختر عفافت دست ماست
تو گرفتاری و برخوردار من                             می کنم اکنون شروع کار من
کارهایی کرد آنجا اوستاد                             گر بگویم شرم باد و شرم باد
هرچه کرد آن دخترک عجز و ستیز                  بیشتر شد حرص های گرگ حیز
دوستانی داشتی آن دخترک                        باخبر از حق آن نان و نمک
خوش شکستند دربها را با لگد                      کاش می خورد آن لگد بر مش مدد
دیده شد استاد در حال عمل                        دیده شد استاد با روی خجل
فیلم کار مردک گمراه هست                         بلوتوثـش اکنون به هر همراه هست
پرده ها و فرش ها را جمع کرد                       رویش همچون چیز بچه سرخ و زرد
اوستاد بی حیای بی قرار                             زود می خواهد کند ز آنجا فرار
خلق را تزویر*شان بر باد داد                          ای دو صد لعنت بر این تزویر باد
دوستان رفتند سراغ فرش ها                        دیده اند بر فرش ها هم نقش ها
چند دختر قبل از این استاد ما                       برده می داند خدا تنها خدا
گر چنین است وضع دانشگاه ما                     می رویم با سر درون قهقرا
ای وزیر علم ما ای زاهدی !                           پاسخش ده این بدی را با بدی
*********************************************************************
توضیحات:
مقدمه:(maghdameh) به دلیل ضروت شعری این چنین خوانده می شود.
بعد از آن او بر سر مطلب نشست:یعنی رفت سر اصل مطلب